Rocznica wydania pierwszej ważnej ustawy o planowaniu przestrzennym
Mija 90 lat od wydania rozporządzenia prezydenta o prawie budowlanym i zabudowaniu osiedli, który był fundamentem planowania przestrzennego w II Rzeczypospolitej.
Rozporządzenie z 16 lutego 1928 roku liczy ponad 400 artykułów. Na kilkudziesięciu stronach określało podstawy budownictwa oraz zagospodarowania przestrzennego. Dekret ustanawiał obowiązek opracowania szczególnych i ogólnych planów zabudowy gmin miejskich, osiedli oraz uzdrowisk mających charakter użyteczności publicznej. Plan ogólny określał strefowanie dzielnic, przeznaczenia terenu: w tym rodzaj zabudowy i cele użyteczności publicznej terenów, a także ramy komunikacyjne.
Zatwierdzone ogólne plany zabudowy gmin były podstawą do realizacji planu szczegółowego, jednak plany szczegółowe mogły być sporządzane bez planu ogólnego na skutek nagłej potrzeby (np. katastrofy naturalnej). Plan szczegółowy mógł być również realizowany razem z planem ogólnym. W lipcu 1936 roku zmieniono rozporządzenie prezydenta by dodać regionalne i wspólne plany zagospodarowania.
Rozporządzenia wprowadzało również pojęcia pozwolenia na budowę i pozwolenia na użytkowanie oraz szereg apisów, ujednolicających zasady budownictwa po okresie rozbiorów. Z całą jego treścią zapoznać można się na stronach Sejmu: link