Nieodzownym elementem współczesnego planowania i zarządzania przestrzenią jest wykorzystywanie nowoczesnych technik, które znacząco ułatwiają pracę urbanistom i ruralistom. Wśród takich nowoczesnych technik można wskazać teledetekcję, która staje się coraz bardziej dostępna dla szerokiej gamy specjalistów. Ułatwia ona przeprowadzanie podstawowych analiz niezbędnych przy tworzeniu studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miast i gmin, miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego czy oceny oddziaływania na środowisko.
Mimo, że już w czasach II wojny światowej istniały metody obrazowania terytorium wroga w innych zakresach niż tylko pasmo widzialne to jednak największy rozwój teledetekcji nastąpił wraz z pojawieniem się pierwszych satelitów obserwacyjnych ziemi i przez wiele lat ta dyscyplina naukowa była nieodłącznie związana z opracowywaniem danych satelitarnych. W dzisiejszych czasach dzięki wykorzystaniu technologii obrazowania z pokładu samolotów bezzałogowych teledetekcja wchodzi na zupełnie nowy obszar. Niski pułap lotu pozwala na wykonywanie zdjęć w bardzo wysokiej rozdzielczości, które doskonale rejestrują również światło niebieskie, niezbędne do uzyskania bardziej naturalnych zdjęć, ułatwiających interpretację, czego nie można powiedzieć o zobrazowaniach satelitarnych, które ze względu na skład atmosfery ziemskiej rejestrują bardzo ograniczone informacje w tym paśmie.
Bardzo dobrą ideą jest wykorzystywanie do analiz przestrzennych wskaźników wytworzonych ze zdjęć wykonywanych nie tylko w zakresie światła widzialnego, ale również w podczerwieni. Stan zdrowotny roślinności i jej rozwój może być świetną wskazówką co do prowadzenia polityki przestrzennej.
Do określania poszczególnych cech biofizycznych roślinności stosuje się odpowiednie wskaźniki. Jednym z najpopularniejszych wskaźników, jest wskaźnik NDVI. Jest on stosunkowo prostym wskaźnikiem teledetekcyjnym, służącym przede wszystkim do oceny zdrowotnej kondycji roślinności oraz jej stanu rozwojowego.
Warto pochylić się na zastosowaniem wskaźnika NDVI w gospodarce. Dane uzyskane w ten sposób pozwalają na wyznaczanie miejsc podmokłych o roślinności łąkowej i bogatej w chlorofil. Dla planistów, zarządców przestrzeni oraz samorządowców oznacza to możliwość szybkiej inwentaryzacji terenów optymalnych dla zabudowy lub określenie jakie restrykcje należy nakładać, prowadząc politykę przestrzenną na danym obszarze. W rolnictwie wskaźnik ten jest w stanie pokazać obszary o słabszej wegetacji, w których prawdopodobnie występuje zacienienie, zbyt małe lub zbyt duże uwilgotnienie, występują szkodniki i choroby lub pole wymaga nawożenia, a to z kolei pozwala na celową interwencję rolnika w swoim gospodarstwie po szczegółowym rozpoznaniu problemu. Zaoszczędza to czas i pieniądze producentów rolnych. Istotne dla planowania przestrzennego są siedliska różnych gatunków roślinności, nierzadko otoczonych ochroną w ramach programu NATURA 2000. Wiedza na temat siedlisk poszczególnych gatunków oraz dane uzyskiwane za pomocą zobrazowań z pokładu samolotów bezzałogowych mogą bardzo skutecznie pomóc przy wyznaczaniu obszarów chronionych, będących podstawą zrównoważonego rozwoju.
Tego typu opracowania, wykonuje firma Fotoraporty, korzystająca z własnych samolotów bezzałogowych, wyposażonych w dwie kamery (światło widzialne i bliską podczerwień). Informacje uzyskane z niskiego pułapu, pozwalają otrzymać bardzo wysoką szczegółowość i jakość danych. Dane następnie są opracowywane za pomocą fotogrametrycznego oprogramowania Menci do postaci ortofotomap z których finalnie generowane są wskaźnik NDVI oraz ortofotomapa CIR (tzw. kompozycja w barwach fałszywych).
