Szwedzki Układ Słoneczny
Największy na świecie model Układu Słonecznego znajdziemy w Szwecji – rozciąga się od Sztokholmu aż za koło podbiegunowe.
Model jest otwarty i ciągle przybywają nowe obiekty – obecnie projekt składa się z 19 planet, planet karłowatych, planetoid, księżyców, komet i zjawisk niematerialnych. Pomysłodawcami przedsięwzięcia są Nils Brenning z Królewskiego Instytutu Technologicznego i Gösta Gahm z Uniwersytetu Sztokholmskiego.
Wszystko zaczęło się od Słońca – stołecznej hali widowiskowej Globen, która jest największym sferycznym budynkiem na świecie. Ma ona 110 m średnicy, oddano ją do użytku w 1989 i może pomieścić około 16 tysięcy osób. Wymiary areny odzwierciedlają kształt gwiazdy w skali 1:20 mln. Kilka lat temu na jej elewacji umieszczono kolejkę SkyView, z której roztacza się panorama na całe miasto.
Pozostałe obiekty przybierają o wiele mniejsze rozmiary, drugą największą średnicę (7,3 m) ma model Jowisza na lotnisku Arlanda. Najmniejszy, asteroida Nut, mierzy zaledwie 0,2 mm. Makiety zlokalizowane są w ogólnie dostępnych miejscach: na placach, w parkach, galeriach handlowych czy szkołach. Towarzyszą im opisy oraz odniesienia do kultury i mitologii. Modele zostały wykonane przez szwedzkich i zagranicznych artystów oraz jako szkolne projekty. Planety wewnętrzne rozmieszczone są w granicach administracyjnych Sztokholmu, pozostałe obiekty ulokowano w kierunku północnym wzdłuż wybrzeża Zatoki Botnickiej. Neptun w Söderhamn oddalony jest od Sztokholmu o 230 km, a interpretacja szoku końcowego w Kirunie aż o 950 km.
Tak duże odległości od poszczególnych obiektów uwydatniają ogrom naszego układu planetarnego. Niewątpliwie jest to ciekawa odmiana dla typowego szlaku turystycznego. Istnieje wiele mniejszych odwzorowań układu, które są wpisane w skalę miasta a nie kraju, m.in. w Zagrzebiu, Monachium, Helsinkach, Zurychu i Bostonie.