Le Corbusier – nazywany przez wiele osób ojcem nowoczesnej architektury lub często papieżem modernizmu francuski architekt i urbanista swoje teorie chciał przekazać jak największej ilości osób, by zrewolucjonizować architekturę. Jednym z tych sposobów było pisanie książek.

„Gdy katedry były białe” to książka opowiadająca o podróży Le Corbusiera do Stanów Zjednoczonych, gdzie architekt spędził parę tygodni. Jaki wpływ miało na niego zderzenie się z tak wielkimi budynkami, niespotykanymi wcześniej na starym kontynencie? Czemu Le Corbusier uważał, że amerykańskie budynki są za niskie i czemu posądzał je o zabijanie życia ulicy? Czemu właśnie w wieżowcach widział przyszłość, nazywając je „katedrami nowoczesności”? W czym Le Corbusier widział problem ameryki, hamujący jej rozwój i uniemożliwiający osiągnięcie przez ten naród perfekcji? Na te wszystkie pytania odpowiada lektura tej książki.

Wbrew pozorom, osoby myślące, że jest to książka poświęcona tylko i wyłącznie architekturze Nowego Jorku lat 30. XX wieku będą w błędzie. Jest to książka opisująca ogół życia w Ameryce tamtych lat, autor porusza nie tylko wątek budowli, ale pisze ogólnie o społeczeństwie, poruszając takie tematy, jak podróże koleją, maniery, etyka pracy, świat biznesu czy sztuki.

Mimo tego, że oryginał książki został wydany w 1937 roku, aż do 2012 roku nikt nie podjął próby tłumaczenia, a także wydania książki. A szkoda – bo mimo tego, iż już wiele lat upłynęło od wydania oryginału – książka nie straciła na aktualności. W dalszym ciągu myślę, że i w chwili obecnej podobne problemy dotyczą polskiego społeczeństwa. Publikacja jest częścią serii Fundamenty, w której Centrum Architektury przedstawia klasyczne książki o architekturze, niedostępne dotąd na polskim rynku lub od dawna niewznawiane.

Czy warto przeczytać tą książkę? Zdecydowanie. Odważne tezy oraz propozycje rozwiązań proponowane przez Le Corbusiera miały i w dalszym ciągu mają wpływ na twórczość wielu architektów.