Na terenie Iranu za rządów Mahmuda Ahmadineżada powstało 17 nowych miast i 1,5 miliona nowych mieszkań.

Pardis, przedmieścia Teheranu | fot. kuzugrup.com

Ponad osiem lat temu, w styczniu 2010 roku, Grupa Kuzu wygrała przetarg na budowę budynków odpornych na trzęsienia ziemi na przedmieściach Teheranu. Pierwsza faza rządowego projektu budownictwa społecznego zakończona została w 2013. W Parand powstało 20 tysięcy mieszkań, głównie dla pracowników związanych z obsługą lotniska.

Projekt ten znika w uwadze w porównaniu z położonym po przeciwległej stronie aglomeracji Pardis. Tam irański rząd ufundował 75 tysięcy mieszkań w budynkach przystosowanych dla 200 tysięcy mieszkańców. W zamian za umożliwienie uzyskania mieszkania w korzystnej cenie, deweloperzy otrzymali tereny bez opłat.

Nowe miasto powstało za prezydentury Mahmuda Ahmadineżada – wcześniej również burmistrza Teheranu. Budowa składała się z 11 etapów. Początkowo powstały wyłącznie budynki mieszkalne oraz drogowe połączenie z Teheranem. Do dziesiątek tysięcy mieszkań dopiero z czasem dobudowywano punkty handlowe, usługi edukacji (ponad 70 szkół) czy doprowadzono transport publiczny. Budynki rozłożone w pustynnym krajobrazie mogą wywierać ogromne wrażenie. Głównie jednak na zdjęciach lotniczych i satelitarnych.

Dziś miasto zamieszkuje prawdziwa mieszanka społeczna. Spotkamy tam migrantów z Afganistanu, jak i biedne rodziny, dawniej zamieszkujące dzielnice Teheranu jak i irańskie wioski. W Pardis żyje jednak wielu przedstawicieli klasy średniej, których kusi możliwość posiadania mieszkania, jak i życie w środowisku bez zanieczyszczenia. Padis jest de facto dzielnicą sypialną – prawie wszyscy jego mieszkańcy dojeżdżają do Teheranu. Zmienić to mogą powstające wzdłuż autostrady parki przemysłowe. Sytuację wielu mieszkańców poprawi również linia metra – tę znajdziemy jednak wyłącznie na szkicach planistów.