AKTUALNOŚCI

Okiem Eksperta – cz. 5

okiemekspertabaner2

Urbnews wraz z firmą z Budplan Sp. z o. o. prezentuje odpowiedzi na pytania zadane w ramach cyklu „Okiem Eksperta”:

Pytanie 1

W związku z ostatnio gorącym tematem rewitalizacji chciałbym zapytać, na jakiej podstawie gminy wyznaczają obszar zdegradowany oraz obszar rewitalizacji?

Obydwa te pojęcia, zarówno obszar zdegradowany jak i obszar rewitalizacji, zostały dość szczegółowo opisane w Rozdziale 3 ustawy o rewitalizacji z dnia 9 października 2015 r.

Jako obszar zdegradowany zdefiniowano „obszar gminy znajdujący się w stanie kryzysowym z powodu koncentracji negatywnych zjawisk społecznych, w szczególności bezrobocia, ubóstwa, przestępczości, niskiego poziomu edukacji lub kapitału społecznego, a także niewystarczającego poziomu uczestnictwa w życiu publicznym i kulturalnym (…)”.

Podstawą wyznaczenia obszaru zdegradowanego w obrębie gminy jest stwierdzenie, że występują na nim negatywne zjawiska społeczne. Ustawa nie określa w sposób wyczerpujący, o jakie zjawiska chodzi, i wymienia przykładowe z nich. Gminy, w oparciu o swoje lokalne uwarunkowania, mogą wybrać, które z wymienionych zjawisk zostaną wzięte pod uwagę przy wyznaczaniu obszaru zdegradowanego. Ważne jest, aby były to zjawiska społeczne o charakterze mierzalnym, tzn. takim, gdzie za pomocą dobranych mierników oraz przyjętej metodologii badania możliwe było określenie obszarów koncentracji tych zjawisk, a także dalsze ich monitorowanie w trakcie samego procesu rewitalizacji. Informacja, czy dane zjawisko zachodzi na obszarze gminy, powinna opierać się na szczegółowej diagnozie. Analizy powinny być obiektywne i poprawne metodologicznie, sam sposób prowadzenia badań nie został jednak określony w ustawie.

Stwierdzenie występowania negatywnych zjawisk społecznych jest koniecznym warunkiem delimitacji obszaru zdegradowanego, ale nie jedynym. Dany obszar muszą również charakteryzować inne negatywne zjawiska, z jednej z poniższych grup:

  • negatywne zjawiska gospodarcze;
  • negatywne zjawiska środowiskowe;
  • negatywne zjawiska przestrzenno-funkcjonalne;
  • negatywne zjawiska techniczne.

Rozwinięty opis powyższych zjawisk został przytoczony w art. 9 ustawy.

Obszar rewitalizacji wg ustawy to „obszar obejmujący całość lub część obszaru zdegradowanego, cechujący się szczególną koncentracją negatywnych zjawisk (…), na którym z uwagi na istotne znaczenie dla rozwoju lokalnego gmina zamierza prowadzić rewitalizację (…)”.

Wyznaczenie obszaru rewitalizacji następuje więc po uprzedniej delimitacji obszaru zdegradowanego. Określenie, która część obszaru zdegradowanego będzie stanowić obszar rewitalizacji, następuje w oparciu o dwie przesłanki:

  • stwierdzenie, że na tym obszarze następuje szczególna koncentracja negatywnych zjawisk;
  • uznanie, że obszar ten ma istotne znaczenie dla rozwoju gminy.

Szczególnym przypadkiem są obszary niezamieszkałe, dla których określenie negatywnych zjawisk społecznych może okazać się niemożliwe, wobec czego nie mogłyby one zostać określone jako obszar zdegradowany, a tym samym jako obszar rewitalizacji. Ustawa dopuszcza jednak wyjątek w tej kwestii, jeśli gmina wykaże ścisły związek obszarów niezamieszkałych z właściwym obszarem rewitalizacji, a działania możliwe do podjęcia na tych terenach przyczynią się do zwalczania negatywnych zjawisk społecznych.

Obszar rewitalizacji jest obszarem, wobec którego są stosowane szczególne narzędzia ustawy i dla którego uchwalany jest gminny program rewitalizacji.

W 2016 r. został opracowany praktyczny komentarz do ustawy o rewitalizacji, wydany przez Departament Polityki Przestrzennej Ministerstwa Infrastruktury i Budownictwa, w którym opisano najważniejsze zagadnienia związane z rewitalizacją oraz praktyczne podejście do interpretacji zapisów ustawy. Link do publikacji.

 

Pytanie 2

Zastanawia mnie, czy w trakcie procedury sporządza miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego urząd może organizować dodatkowe spotkania z mieszkańcami w celu konsultacji projektu planu. Innymi słowy, czy są jakieś inne drogi kontaktu ze społecznością lokalną poza wynikającą z ustawy obowiązkową dyskusją publiczną?

Istnieje szereg pozaustawowych form konsultacji projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego z lokalną społecznością. Dyskusja publiczna, której wymóg przeprowadzenia w trakcie procedury sporządzania planu wynika z art. 17 ustawy o planowaniu i zagospodarowania przestrzennym z dnia 27 marca 2003 r., jest oczywiście najpowszechniejszą formą prezentacji zamierzeń planistycznych.

Wśród innych form należy wymienić różnego rodzaju spotkania warsztatowe, które są organizowane dla zainteresowanych mieszkańców i najczęściej przebiegają przy udziale władz samorządowych oraz projektantów planu, a niekiedy również towarzyszą im specjaliści z różnych dziedzin. Warsztaty są okazją do bezpośredniego kontaktu większości podmiotów procesu planistycznego, z którego wszystkie strony czerpią korzyści – mieszkańcy mają okazję poznać intencje planistów, planiści z kolei mogą bliżej poznać oczekiwania mieszkańców. Po spotkaniu warsztatowym powinien powstać raport, który podsumowuje całe spotkanie oraz formułuje wnioski, które mogą rzutować na dalszy proces sporządzania planu miejscowego.

Inną atrakcyjną formą komunikacji społecznej w trakcie procedury sporządzania planu miejscowego są gry terenowe, zazwyczaj organizowane w obszarze, którego dotyczy plan. Popularne są również okolicznościowe prezentacje i konferencje, poruszające dodatkowe zagadnienia związane z problematyką planowania przestrzennego.

 

Na pytania odpowiedzieli pracownicy firmy Budplan sp. z o.o.

budplan_logo

ul. Kordeckiego 20
04 – 327 Warszawa
e-mail: [email protected]
tel./fax. + 48 22 870 42 62
tel. + 48 22 870 42 74
www.budplan.net


Jeśli szukasz porady w kwestii związanej z planowaniem lub zagospodarowaniem przestrzennym czekamy na Twoje pytania, które można zadać wysyłając wiadomość na adres [email protected].